Pojęcia „poradnictwo psychologiczne” i „psychoterapia” bywają czasem używane zamiennie, co przysparza wielu nieporozumień, szczególnie w czasie pierwszego spotkania ze specjalistą. W rzeczywistości są to działania o zupełnie innych celach i odmiennym charakterze.
Porada psychologiczna to zwykle „jednorazowa usługa”, której celem jest udzielenie klientowi informacji lub przedstawienie propozycji rozwiązania danego problemu. Poradnictwo można prowadzić w zakresie np. problemów małżeńskich, problemów wychowawczych z dziećmi, leczenia i profilaktyki uzależnień lub wyboru odpowiedniego zawodu.
W przeciwieństwie do poradnictwa, psychoterapia jest oddziaływaniem długoterminowym. Jej celem jest uzyskanie przez klienta względnie trwałych zmian w funkcjonowaniu oraz polepszenie jakości życia. Osiągnięcie tych celów możliwe jest poprzez głębsze przyjrzenie się istocie zgłaszanego problemu, a co za tym idzie – samemu sobie. W związku z takim założeniem, psychoterapeuta nie udziela klientowi porad na temat tego, jak ma żyć – zamiast tego towarzyszy mu w szukaniu odpowiedzi na trudne pytania, służy swą wiedzą i doświadczeniem, wspiera naturalny proces rozwojowy. W efekcie osoba w terapii niejako sama dociera do tego, co jest dla niej ważne.